پس از وقوع مهبانگ، محتوای جهان حاوی حجم زیادی از انرژی با درجه حرارت بسیار بالا بود. در این حین انبساط جهان باعث شد که محتوای جهان سرد تر شده و نخستین ذرات اتمی مربوط به اتم هیدروژن تشکیل شوند. با به هم پیوستن اتم های هیدروژن در دما‌های پایین تر، مولکول‌های هیدروژن پدید آمدند و در اثر جاذبه گرانش به یکدیگر نزدیک شدند تا به مرور زمان نخستین ستاره‌‌ها را پدید آورند. مجموعه ای از حدود صد‌ها میلیارد ستاره و گاز‌های سرگردان موجب ایجاد یک کهکشان شد که همچون جزیره ای از ماده در میان تاریکی و سردی بیکران فضا است. هر کدام از این ستاره‌‌ها نظیر خورشید با انجام فرآیند‌های هسته‌ای موجب آزاد شدن انرژی عظیمی می گردند. با وجودی که تعداد ستاره های موجود در یک کهکشان رقم بسیار بزرگی به نظر می‌رسد، باید توجه داشت که به مقدار پنج برابر بیشتر از تعداد ستاره ها و گاز‌های سرگردان درون کهکشانی، ماده مرموزی وجود دارد که غیر قابل دیدن بوده و به نام ماده تاریک خوانده می شود.
کهکشان ها در گروه هایی به نام خوشه کهکشانی که هر کدام بین ۱۰۰ تا هزار کهکشان را شامل می‌شوند دور هم گرد می‌آیند. عرض این خوشه‌‌ها چند ده میلیون سال نوری است و با قرار گرفتن تقریباً ده خوشه در نزدیک هم، یک ابر خوشه ایجاد می شود که عرض آن چند هزار میلیون سال نوری می باشد.
امروزه مشخص شده است که جهان ما در حال انبساط بوده و این انبساط رفته رفته سرعت بیشتری پیدا می کند. این موضوع اولین بار توسط آلبرت انیشتین کشف شد لیکن وی به اشتباه این کشف را مخفی کرد تا زمانی که با مشاهده نتایج تجربی ستاره شناسان پی به اشتباه خود برد. دلیل این امر را وجود موجودی مرموز به نام انرژی تاریک می‌دانند.
اگر کل دوره زمانی تشکیل جهان تا کنون را در قالب یک سال خورشیدی فرض کنیم، پیدایش بشر فقط در ۸ دقیقه آخر سال اتفاق افتاده و دانش مدرن فقط در یک و چهار دهم ثانیه آخر سال رخ داده است.
Podcast: Play in new window | Download
خیلی جالب بود مطلب
معمولا موقع کار پادکست گوش می‌کنم.
الان که داشتم این قسمت رو گوش می کردم به خودم اومدم دیدم کار رو ول کردم دارم افق رو نگاه می‌کنم، رفتم تو کهکشانها 🙂
ممنون
انتخاب موسیقی خوب
ممنون از پیامت آرش عزیز
سلام آقا سیاوش یه سوال داشتم
وقتی ما هنوز نتونستم با تجهیزاتی ک داریم از منظومه شمسی اونورتر بریم بشر چطور متوجه شده که جهان پر از سوپرکلاستر ها هستش؟ چطوری این کهکهشان ها کلاستر ها و سوپرکلاستر ها رو رصد کردن؟؟؟
سلام سارا خانم،
سوال خوبیه. جوابش در تلسکوپ های بسیار قوی ای هست که در تحقیقات استفاده میشن. البته نه تلسکوپ های معمولی روی زمین، بلکه نوع خاصی از تلسکوپ به نام «نلسکوپ فضایی»؛ مثل تلسکوپ فضایی هابل. اینها چون در فضای بیرون جو کره زمین هستن، می تونن نورهای بسیار بسیار ضعیفی که از میلیاردها سال نوری دورتر به ما میرسن رو تشخیص بدن، بزرگنمایی کنن و کهکشانها و ستارگان رو با وضوح خیلی بالا به ما نشون بدن. وقتی با اینها به اعماق فضا نگاه می کنیم در واقع گذشته جهان رو می بینیم (تو پادکست توضیح دادم این رو) و می بینیم که چطور تشکیل شده.
عکسهای واقعی که تلسکوپ فضایی هابل می گیره رو میشه از اینجا ببینید:
https://hubblesite.org/resource-gallery/images
(جالبه بدونید که قیمت این تلسکوپ فضایی معادل 9 میلیارد دلار هست!!)
ممنونم
لطف کردین
😍🥰🤩🙏
سلام بسیار بسیار عالی بود
زنده باد
درود بر همگی
من تازه سعادت پیدا کردم در جمع شما باشم
و لذت یادگیری مطالب جدید و باهاتون سهیم باشم
سوالی که شاید از روی ندانستن مسائل پایه باشه ذهنمو مشغول کرده
ایا سرعت انبساط اجرام در فضا یکسانه؟!
اگر چنین باشه
اجرام اسمانی باید شبیه موج انفجار روی محیط مرکز انفجار ارایش داشته باشن
و تقریبا نقطه ای از فضا که مهبانگ رخ داده
باید خالی از هر جرم و ماده ای باشه
چون تمام هستی دارن از اون نقطه فاصله میگیرن
و قاعدتا باید در مرکز هستی یک سوراخ بزرگ شونده از فضای بدون ماده وجود داشته باشه
لطفا راهنمایی کنین
درود بر شما
به جمع ما خوش آمدید
بله سرعت انبساط همه اجرام یکسانه و جالب اینکه هیچ مرکزیتی برای این انبساط وجود نداره.
یعنی شما در هر نقطه از جهان که باشید می بینید سایر نقاط دارن از شما دور میشن و به عبارتی منبسط می شن.
می دونم؛ یه مقدار تصورش سخته ولی این چیزی هست که وجود داره