در این اپیزود قصد دارم به دو سؤال پاسخ بدم. یکی اینکه اگر عمر جهان حدود 13 میلیارد سال هست چطور ما می تونیم تا فاصله 46 میلیارد سال نوری رو ببینیم؟ مگر نور 46 میلیارد سال فرصت داشته که به ما برسه؟ سؤال دیگه اینه که سرنوشت جهان ما چه خواهد بود؟ یا در واقع چه سرنوشتهایی برای اون محتمل است؟ آیا همین کهکشانها و ستارگان که می بینیم تا ابد به همین شکل خواهند بود؟ یا پایانی برای همه چیز (حتی جهان) وجود دارد؟
Podcast: Play in new window | Download
با سلام و وقت بخیر.
آیا چگالی جهان در حال حاضر برای دانشمندان مشخص است؟
با توجه به انبساط جهان و اینکه سرعت این انبساط رو به افزایش هست، این چگالی لحظه به لحظه کمتر می شود. پس در نهایت از چگالی بحرانی کمتر خواهد شد. پس می توان نتیجه گرفت سرنوشت جهان ما چیزی جز “جهان باز” نمی تواند باشد.
درست نیست؟
سلام، وقتتون بخیر
نظرتون در مورد جهان باز درسته. طبق نظریات علمی هم احتمالاً جهان ما برای همیشه انبساط پیدا می کنه. البته توضیحش یه مقدار پیچیده تره. اگر فقط چگالی ماده معمول رو در نظر می گرفتیم چگالی جهان بسیار کمتر از چگالی بحرانی میشد. چگالی بحرانی میشه 4 اتم هیدروژن در متر مکعب و چگالی ماده معمولی جهان حدود بیست و پنج صدم اتم هیدورژن در هر متر مکعبه. ولی یه پدیده ای به نام ماده تاریک داریم که چیزیه که هنوز به خوبی شناسایی نشده. این ماده تاریک باعث میشه چگالی جهان برسه دقیقاً به مقدار چگالی بحرانی! ولی اینجا یه چیز دیگه هم هست: انرژی تاریک! ماده معمولی و ماده تاریک باعث انقباض گرانشی جهان میشن و انرژی تاریک دقیقاً برعکس اونها عمل می کنه. به دلیل وجود همین انرژی تاریک مرموز و ناشناخته هستش که می گن چهان تا ابد انبساط پیدا می کنه.
موفق باشید