قسمت 11: وقتی ساختار جهان به لرزه در می آید: امواج گرانشی و انبساط جهان

با درود
سؤال شما به بهترین شکل توسط متخصصان حوزه ادیان و خداشناسی قابل پاسخ دادن است که من در این زمینه ها دانشی ندارم. آنچه می گویم صرفاً نظراتی شخصی و از دیدگاه علمی است.
من فکر می کنم در این جهان هر چیزی جایگاه خودش رو داره. مقیاس بزرگ و کوچک قراردادهای ذهنی ماست. مثلاً اینکه کهکشانهایی داریم که 100 هزار سال طول میکشه تا نور با سرعت 300 هزار کیلومتر در ثانیه از یک طرف به طرف دیگه شون برسه، دلیل بر این نمیشه که در دنیای زیر اتمی (که میلیاردها از اون در نوک یک سوزن جا میشه)، بی نظمی حاکم باشه. تمام جهان از ریزترین ذره (که ما در مقابلش میلیاردها میلیاردها میلیارد بار بزرگتر هستیم) تا بزرگترین اجرام (که ما در مقابلش میلیاردها میلیاردها میلیارد بار کوچکتر هستیم) طبق یک نظم عظیم داره کار می کنه.
از طرف دیگه، جهان ماهیت بسیار پیچیده ای داره و تجسم و توصیف خداوند برای ذهن محدود بشر بسیار ناممکنه؛ مثالی میزنم، آیا ما می تونیم چیزی نظیر مزه یک توت فرنگی رو دقیق توصیف کنیم؟ نهایتاً بگیم که شیرین است و مقداری ترش است. خب اگر بگن مزه یک گلابی رو توصیف کنید چطور؟ باز هم میگیم شیرین و کمی ترش است. ولی آیا آنچه از مزه توت فرنگی حس می کنید با مزه گلابی یکی است؟ وقتی ما نمی تونیم مزه یک میوه رو توصیف کنیم چطور انتظار داریم که بتونیم وجودی که خالق این میوه ها است را توصیف کنیم؟ یا آیا مثلاً می تونیم بوی گل سرخ رو توصیف کنیم و اون را مثلاً با بوی یک خوشه گندم مقایسه کنیم؟ مزه و بو مثالهای ساده و دم دستی بود، اگر صحبت در مورد توصیف خالق مکانیک کوانتوم و لاتیس فضا زمان باشد، چه چیزی برای گفتن داریم؟ در واقع مغز انسان مهارت زیادی برای فریب او دارد و چنین وانمود می کند که آنچه می داند، قطعاً درست است؛ چون این روش بهتری برای زندگی است و ما را از سردرگمی و ابتلا به جنون و پارانوئیدیسم نجات می دهد. همانگونه که توصیف نیوتن از مکانیک و گرانش بیش از 300 سال کاملاً درست فرض میشد و نهایتاً انیشتین نشان داد که توصیف نیوتن در این موارد، توصیف دقیق و درستی نبود.
لذا وقتی که ما نمی تونیم خالق جهان رو توصیف کنیم، خیلی بعیده که هرگز بتونیم متوجه بشیم که قصد او از آفرینش و آنچه در این جهان رخ میدهد چیست.